تبیین یک الگوی ریاضی برای تعیین احتمال ترک خدمت یا ماندن کارکنان در سازمان

این مقاله، درصدد تبیین، آزمون و تحلیل الگوی ریاضی ایکوکانان (2007) به‌منظور بررسی احتمال ترک داوطلبانه‌ی سازمان توسط کارکنان می‌باشد. در این الگو، فرض می‌شود که «احتمال ماندن یا ترک» سازمان (یعنی، E-(P.i) یا (-(P.i)1) ارتباط مثبتی با «تمایل به ترک» سازمان دارد. روش تحقیق مورد استفاده، توصیفی، پیمایشی و میدانی است. جامعه‌ی مورد مطالعه، شامل کارکنان و مدیران مؤسسه‌ی آموزش عالی علمی‌کاربردی جهاد کشاورزی است. در آزمون الگوی پیشنهادی، نتایج کاملاً متفاوتی نسبت به فرضیات اولیه و تحقیقات مشابه خارجی به‌دست آمد. به‌عبارت دیگر، با این‌که کارکنان از ماندن در سازمان مورد مطاله راضی نبودند؛ ولی تمایل به ترک آن هم نداشتند که این نکته می‌تواند به‌عنوان یک بُعد جدید در توسعه‌ی مدل به‌خصوص در سازمان‌های ایرانی مورد توجه محققان بعدی باشد؛ ضمن این‌که دلیل این نتیجه‌ی متفاوت را باید در سایر عوامل مداخله‌گر هم‌چون وضعیت بازار کار و اشتغال در ایران جست‌وجو نمود. با این‌حال، تبیین نحوه‌ی محاسبه‌ی عددی و کمّی احتمال ماندن یا ترک خدمت کارکنان و پیش‌بینی‌پذیری آن که از طریق یک ابزار ساده در این مقاله فرموله شده است، امکان جدیدی را در اختیار مدیران و هم‌چنین راهبردهای منابع انسانی سازمان قرار می‌دهد.